Jump to content

praecurrite

E Victionario

Discretiva

praecurrite dictio est in variis linguis:

Formae affines

[ /-]

Proprietates grammaticales

[ /-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praecurrite secunda pluralis praesens activa imperativus praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque

[ /-]
API: /prae̯ˈkur.ri.te/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cur·ri·te — morphologica: prae-curr-ite

Usus

[ /-]
Latinitas nova

saec. XVII.  (An. M.DC.LII.)

  • Unde sed hic animus Geniis caelestibus, unde
Par animo virtus, et qualis causa clientem,
Quis favor astrorum tantam sperare salutem
Nunc iubeat, frustra vatem prohibente Minerva,
Dicere me Charites urgent. Vos, ille remotum
Dum disponit iter, quibus est tutela per omnem
Parnassum, et puro torrentes flumine rivos,
Bellerophonteo mecum praecurrite campo
Caelicolae, vestrosque bibant mea guttura fontes.
Poemata accedunt Adoptivorum carminum libri II Ferdinandi de Fürstenberg (1626-1683). Liber primus. Qui aliorum poemata, Ferdinando episcopo Paderbornensi.