Discretiva
|
praecurrite dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[ /-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| praecurrite
|
secunda pluralis
|
praesens
|
activa
|
imperativus
|
praecurrō (praecurrere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]
- Syllabificatio phonetica: prae·cur·ri·te — morphologica: prae-curr-ite
Latinitas nova
saec. XVII. (An. M.DC.LII.)
- Unde sed hic animus Geniis caelestibus, unde
- Par animo virtus, et qualis causa clientem,
- Quis favor astrorum tantam sperare salutem
- Nunc iubeat, frustra vatem prohibente Minerva,
- Dicere me Charites urgent. Vos, ille remotum
- Dum disponit iter, quibus est tutela per omnem
- Parnassum, et puro torrentes flumine rivos,
- Bellerophonteo mecum praecurrite campo
- Caelicolae, vestrosque bibant mea guttura fontes.
- —Poemata accedunt Adoptivorum carminum libri II Ferdinandi de Fürstenberg (1626-1683). Liber primus. Qui aliorum poemata, Ferdinando episcopo Paderbornensi.
