γίγνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• γίνομαι (gínomai) — Ionic, Koine
• γίνυμαι (gínumai) — Thessalian
• γίνιουμαι (gínioumai) — Boeotian

Etymology

From Proto-Hellenic *gígnomai, from Proto-Indo-European *ǵíǵnh₁-, the reduplicated present stem of *ǵenh₁- (“to beget, give birth”). Cognate with Latin gignō and nāscor.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡí.ɡno.mai̯/ → /ˈʝi.ɣno.mɛ/ → /ˈʝi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈʝi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈʝi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈʝi.ɣno.me/

Verb

γίγνομαι • (gígnomai)

1. to come into being
   1. (of people) to be born
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.1:

        Δαρείου καὶ Παρυσάτιδος γίγνονται παῖδες δύο

        Dareíou kaì Parusátidos gígnontai paîdes dúo

        Darius and Parysatis had two sons born to them.

   2. (of things) to be produced
   3. (of events) to take place
2. (followed by a predicate) to become
3. (aorist participle) having ceased to be: former, ex-

   ὁ γενόμενος στρατηγός

   ho genómenos stratēgós

   the ex-general

4. (present participle) something that is due (of payments); regular, normal, usual

Inflection

   Present: γίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	γίγνομαι	γίγνῃ, γίγνει	γίγνεται	γίγνεσθον	γίγνεσθον	γιγνόμεθᾰ	γίγνεσθε	γίγνονται
	subjunctive	γίγνωμαι	γίγνῃ	γίγνηται	γίγνησθον	γίγνησθον	γιγνώμεθᾰ	γίγνησθε	γίγνωνται
	optative	γιγνοίμην	γίγνοιο	γίγνοιτο	γίγνοισθον	γιγνοίσθην	γιγνοίμεθᾰ	γίγνοισθε	γίγνοιντο
	imperative		γίγνου	γιγνέσθω	γίγνεσθον	γιγνέσθων		γίγνεσθε	γιγνέσθων
						middle/passive
infinitive						γίγνεσθαι
participle	m					γιγνόμενος
	f					γιγνομένη
	n					γιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγιγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐγιγνόμην	ἐγίγνου	ἐγίγνετο	ἐγίγνεσθον	ἐγιγνέσθην	ἐγιγνόμεθᾰ	ἐγίγνεσθε	ἐγίγνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: γιγνόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	γιγνόμην	γίγνου	γίγνετο	γίγνεσθον	γιγνέσθην	γιγνόμε(σ)θᾰ	γίγνεσθε	γίγνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γενήσομαι, γενηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γενήσομαι	γενήσῃ, γενήσει	γενήσεται	γενήσεσθον	γενήσεσθον	γενησόμεθᾰ	γενήσεσθε	γενήσονται
	optative	γενησοίμην	γενήσοιο	γενήσοιτο	γενήσοισθον	γενησοίσθην	γενησοίμεθᾰ	γενήσοισθε	γενήσοιντο
passive	indicative	γενηθήσομαι	γενηθήσῃ	γενηθήσεται	γενηθήσεσθον	γενηθήσεσθον	γενηθησόμεθᾰ	γενηθήσεσθε	γενηθήσονται
	optative	γενηθησοίμην	γενηθήσοιο	γενηθήσοιτο	γενηθήσοισθον	γενηθησοίσθην	γενηθησοίμεθᾰ	γενηθήσοισθε	γενηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					γενήσεσθαι		γενηθήσεσθαι
participle	m				γενησόμενος		γενηθησόμενος
	f				γενησομένη		γενηθησομένη
	n				γενησόμενον		γενηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγενόμην, ἐγενήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐγενόμην	ἐγένου	ἐγένετο	ἐγένεσθον	ἐγενέσθην	ἐγενόμεθᾰ	ἐγένεσθε	ἐγένοντο
	subjunctive	γένωμαι	γένῃ	γένηται	γένησθον	γένησθον	γενώμεθᾰ	γένησθε	γένωνται
	optative	γενοίμην	γένοιο	γένοιτο	γένοισθον	γενοίσθην	γενοίμεθᾰ	γένοισθε	γένοιντο
	imperative		γενοῦ	γενέσθω	γένεσθον	γενέσθων		γένεσθε	γενέσθων
passive	indicative	ἐγενήθην	ἐγενήθης	ἐγενήθη	ἐγενήθητον	ἐγενηθήτην	ἐγενήθημεν	ἐγενήθητε	ἐγενήθησᾰν
	subjunctive	γενηθῶ	γενηθῇς	γενηθῇ	γενηθῆτον	γενηθῆτον	γενηθῶμεν	γενηθῆτε	γενηθῶσῐ(ν)
	optative	γενηθείην	γενηθείης	γενηθείη	γενηθεῖτον, γενηθείητον	γενηθείτην, γενηθειήτην	γενηθεῖμεν, γενηθείημεν	γενηθεῖτε, γενηθείητε	γενηθεῖεν, γενηθείησᾰν
	imperative		γενήθητῐ	γενηθήτω	γενήθητον	γενηθήτων		γενήθητε	γενηθέντων
					middle		passive
infinitive					γενέσθαι		γενηθῆναι
participle	m				γενόμενος		γενηθείς
	f				γενομένη		γενηθεῖσᾰ
	n				γενόμενον		γενηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: γενόμην, γενήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γενόμην	γένεο	γένετο	γένεσθον	γενέσθην	γενόμε(σ)θᾰ	γένεσθε	γένοντο
	subjunctive	γένωμαι	γένηαι	γένηται	γένησθον	γένησθον	γενώμε(σ)θᾰ	γένησθε	γένωνται
	optative	γενοίμην	γένοιο	γένοιτο	γένοισθον	γενοίσθην	γενοίμε(σ)θᾰ	γένοισθε	γενοίᾰτο
	imperative		γένεο	γενέσθω	γένεσθον	γενέσθων		γένεσθε	γενέσθων
passive	indicative	γενήθην	γενήθης	γενήθη	γενήθητον	γενηθήτην	γενήθημεν	γενήθητε	γενήθησᾰν, γένηθεν
	subjunctive	γενηθῶ	γενηθῇς	γενηθῇ	γενηθῆτον	γενηθῆτον	γενηθῶμεν	γενηθῆτε	γενηθῶσῐ(ν)
	optative	γενηθείην	γενηθείης	γενηθείη	γενηθεῖτον, γενηθείητον	γενηθείτην, γενηθειήτην	γενηθεῖμεν, γενηθείημεν	γενηθεῖτε, γενηθείητε	γενήθειεν, γενηθείησᾰν
	imperative		γενήθητῐ	γενηθήτω	γενήθητον	γενηθήτων		γενήθητε	γενηθέντων
					middle		passive
infinitive					γενέσθαι		γενηθῆναι/γενηθήμεναι
participle	m				γενόμενος		γενηθείς
	f				γενομένη		γενηθεῖσᾰ
	n				γενόμενον		γενηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: γέγονᾰ, γεγένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γέγονᾰ	γέγονᾰς	γέγονε(ν)	γεγόνᾰτον	γεγόνᾰτον	γεγόνᾰμεν	γεγόνᾰτε	γεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγόνω	γεγόνῃς	γεγόνῃ	γεγόνητον	γεγόνητον	γεγόνωμεν	γεγόνητε	γεγόνωσῐ(ν)
	optative	γεγόνοιμῐ, γεγονοίην	γεγόνοις, γεγονοίης	γεγόνοι, γεγονοίη	γεγόνοιτον	γεγονοίτην	γεγόνοιμεν	γεγόνοιτε	γεγόνοιεν
	imperative		γέγονε	γεγονέτω	γεγόνετον	γεγονέτων		γεγόνετε	γεγονόντων
middle/ passive	indicative	γεγένημαι	γεγένησαι	γεγένηται	γεγένησθον	γεγένησθον	γεγενήμεθᾰ	γεγένησθε	γεγένηνται
	subjunctive	γεγενημένος ὦ	γεγενημένος ᾖς	γεγενημένος ᾖ	γεγενημένω ἦτον	γεγενημένω ἦτον	γεγενημένοι ὦμεν	γεγενημένοι ἦτε	γεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγενημένος εἴην	γεγενημένος εἴης	γεγενημένος εἴη	γεγενημένω εἴητον/εἶτον	γεγενημένω εἰήτην/εἴτην	γεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγενημένοι εἴητε/εἶτε	γεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		γεγένησο	γεγενήσθω	γεγένησθον	γεγενήσθων		γεγένησθε	γεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεγονέναι				γεγενῆσθαι
participle	m	γεγονώς				γεγενημένος
	f	γεγονυῖᾰ				γεγενημένη
	n	γεγονός				γεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: γέγᾰᾰ, γέγᾰμαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γέγᾰᾰ	γέγᾰᾰς	γέγᾰε(ν)	γεγᾰ́ᾰτον	γεγᾰ́ᾰτον	γεγᾰ́ᾰμεν	γεγᾰ́ᾱτε	γεγᾰ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγᾰ́ω, γεγᾰ́ωμῐ	γεγᾰ́ῃς, γεγᾰ́ῃσθᾰ	γεγᾰ́ῃ, γεγᾰ́ῃσῐ	γεγᾰ́ητον	γεγᾰ́ητον	γεγᾰ́ωμεν	γεγᾰ́ητε	γεγᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	γεγᾰ́οιμῐ, γεγᾰοίην	γεγᾰ́οις, γεγᾰοίης	γεγᾰ́οι, γεγᾰοίη	γεγᾰ́οιτον	γεγᾰοίτην	γεγᾰ́οιμεν	γεγᾰ́οιτε	γεγᾰ́οιεν
	imperative		γέγᾰε	γεγᾰέτω	γεγᾰ́ετον	γεγᾰέτων		γεγᾰ́ετε	γεγᾰόντων
middle/ passive	indicative	γέγᾰμαι	γέγᾰσαι	γέγᾰται	γέγᾰσθον	γέγᾰσθον	γεγᾰ́μεθᾰ	γέγᾰσθε	γέγᾰνται
	subjunctive	γεγᾰμένος ὦ	γεγᾰμένος ᾖς	γεγᾰμένος ᾖ	γεγᾰμένω ἦτον	γεγᾰμένω ἦτον	γεγᾰμένοι ὦμεν	γεγᾰμένοι ἦτε	γεγᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγᾰμένος εἴην	γεγᾰμένος εἴης	γεγᾰμένος εἴη	γεγᾰμένω εἴητον/εἶτον	γεγᾰμένω εἰήτην/εἴτην	γεγᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγᾰμένοι εἴητε/εἶτε	γεγᾰ́μενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		γέγᾰσο	γεγᾰ́σθω	γέγᾰσθον	γεγᾰ́σθων		γέγᾰσθε	γεγᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		γεγᾰ́μεν				γεγᾰ́σθαι
participle	m	γεγᾰώς				γεγᾰμένος
	f	γεγᾰυῖᾰ				γεγᾰμένη
	n	γεγᾰός				γεγᾰμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: γέγᾰκᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γέγᾰκᾰ	γέγᾰκᾰς	γέγᾰκε(ν)	γεγᾰ́κᾰτον	γεγᾰ́κᾰτον	γεγᾰ́κᾰμεν	γεγᾰ́κᾰτε	γεγᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγᾰ́κω, γεγᾰ́κωμῐ	γεγᾰ́κῃς, γεγᾰ́κῃσθᾰ	γεγᾰ́κῃ, γεγᾰ́κῃσῐ	γεγᾰ́κητον	γεγᾰ́κητον	γεγᾰ́κωμεν	γεγᾰ́κητε	γεγᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	γεγᾰ́κοιμῐ, γεγᾰκοίην	γεγᾰ́κοις, γεγᾰκοίης	γεγᾰ́κοι, γεγᾰκοίη	γεγᾰ́κοιτον	γεγᾰκοίτην	γεγᾰ́κοιμεν	γεγᾰ́κοιτε	γεγᾰ́κοιεν
	imperative		γέγᾰκε	γεγᾰκέτω	γεγᾰ́κετον	γεγᾰκέτων		γεγᾰ́κετε	γεγᾰκόντων
		active
infinitive		γεγά̄κειν
participle	m	γεγᾰκώς
	f	γεγᾰκυῖᾰ
	n	γεγᾰκός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐγεγόνειν, ἐγεγενήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγεγόνειν, ἐγεγόνη	ἐγεγόνεις, ἐγεγόνης	ἐγεγόνει(ν)	ἐγεγόνετον	ἐγεγονέτην	ἐγεγόνεμεν	ἐγεγόνετε	ἐγεγόνεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐγεγενήμην	ἐγεγένησο	ἐγεγένητο	ἐγεγένησθον	ἐγεγενήσθην	ἐγεγενήμεθᾰ	ἐγεγένησθε	ἐγεγένηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: γεγᾰ́ειν, γεγᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεγᾰ́ειν, γεγᾰ́η	γεγᾰ́εις, γεγᾰ́ης	γεγᾰ́ει(ν)	γεγᾰ́ετον	γεγᾰέτην	γεγᾰ́εμεν	γεγᾰ́ετε	γεγᾰ́εσᾰν
middle/ passive	indicative	γεγᾰ́μην	γέγᾰσο	γέγᾰτο	γέγᾰσθον	γεγᾰ́σθην	γεγᾰ́μεθᾰ	γέγᾰσθε	γέγᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀπογίγνομαι (apogígnomai)
• διαγίγνομαι (diagígnomai)
• ἐγγίγνομαι (engígnomai)
• ἐκγίγνομαι (ekgígnomai)
• ἐπιγίγνομαι (epigígnomai)
• καταγίγνομαι (katagígnomai)
• παραγίγνομαι (paragígnomai)
• περιγίγνομαι (perigígnomai)
• προγίγνομαι (progígnomai)
• προσγίγνομαι (prosgígnomai)
• προσπεριγίγνομαι (prosperigígnomai)
• προσυγγίγνομαι (prosungígnomai)
• συγγίγνομαι (sungígnomai)
• συμπαραγίγνομαι (sumparagígnomai)
• ὑπογίγνομαι (hupogígnomai)

 

Related terms

• γενεᾱ́ (geneā́)
• γένεσις (génesis)
• γεννάω (gennáō)
• γένος (génos)
• γόνος (gónos)
• ὀψίγονος (opsígonos)

 

Descendants

• Greek: γίνομαι (gínomai) & γίγνεσθαι, γενέσθαι

Further reading

• “γίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γίγνομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “γίγνομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• γίγνομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G1096 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press