jij geeft mij pillen van
kleur van
licht
voor op de blauwe dagen
pillen die jij legt op de blauwe
vlam, op mijn open wond en
die de pijn verjagenmaar ik wil niet geloven
dat er pillen zijn die de vlammen dovenwant mijn blote schrale handen
hield ik op de blauwe vlammen voor
veel te lange tijd
zonder dat zij warmte kenden, nee
mijn handen kenden alleen maar kou
alleen maar leegte en
alleen maar jouik ken geen pil die de stemmen tot
zwijgen brengt, die
mijn stemming met haar schoonheid mengt
ik ken geen pil die mij warmte geeft
door mijn vlam te dovenen, nee, ik kan niet geloven
dat er pillen zijn die mijn vlammen dovenmijn hoofd is mijn vijand maar hij
is van mij, hij
hoort bij mij, hij is mijn stem
en een stem hoort niet te zwijgen
of in stilte te leven
afgezwakt door een pil die
jij mij hebt gegeven, een pil
die mij een stilte brengt die
ik nooit heb willen belevenof een toekomst schetst, een
leven die ik niet na wil streven
nee, geen vertrouwen in mijn eigen hoofd
wanneer de vlammen daar zijn uitgedoofd
JE LEEST
Klaproos
Poetry𝐖𝐚𝐧𝐧𝐞𝐞𝐫 𝐣𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐨𝐧𝐠𝐞𝐳𝐞𝐠𝐝𝐞 𝐚𝐚𝐧 𝐠𝐞𝐝𝐢𝐜𝐡𝐭𝐞𝐧 𝐨𝐯𝐞𝐫𝐥𝐚𝐚𝐭. Een poëtische odyssee door het leven van een jongeman die kampt met mentale problemen. Tijdens zijn zoektocht naar zijn ware identiteit, omarmt hij de strijd t...